Medveđa šapa (Heracleum sphondylium) ili mečja šapika je zeljasta biljka iz porodice Apiaceae. Raste u Evropi, zapadnoj Aziji i severnoj Africi, a introdukovana je u Kanadu, Sjedinjene Američke Države i na Novi Zeland. Preferira vlažno zemljište bogato azotom, a uglavnom nastanjuje livade, šikare, a može se pronaći i pored živih ograda kao i uz ivicu šume ili puta, a naseljava oblasti do 2500 metara nadmorske visine.

Medveđa šapa ima debeo i vretenast rizom koji je iznutra bele, a spolja žute boje. Iz rizoma izrasta šuplje stablo prekriveno dlačicama koje dostiže do 2 metra visine. Listovi koji su na donjem delu biljke dostižu dužinu od čak 50 centimetara, a listovi koji su iznad su sve kraći i kraći. Oni su nazubeljeni, dlakavi i jednostruko ili dvostruko perasto složeni. Cvetovi su ružičaste ili bele boje sa 5 latica i formiraju štitastu cvast koja sadrži do 40 cvetova i koja može biti do oko 30 centimetara u prečniku. Latice spoljašnjih cvetova su uvećane, a periferni cvetovi imaju radijalnu simetriju. Cveta najčešće u periodu od juna do oktobra i neprijatnog je mirisa. Cvetove oprašuju insekti, kao što su ose, pčele i muve i biljka pruža veliku količinu nektara za ove oprašivače. Sitni bledozelenkasti plodovi su šizokarpi, spljošteni i krilati, eliptični do zaobljeni i goli, dužine do 1 centimetar. Semena se raspršuju vetrom (ova pojava se naziva anemohorija). Listovima ove biljke se hrane larve vrste Phytomyza spondylii.

Mladi listovi medveđe šape se mogu jesti kuvani. Iako ne postoje jasni klinički dokazi ova biljka se u narodnoj medicini nekih evropskih zemalja koristila kao lek za lečenje ginekoloških problema kao i problema sa potencijom, a u nekim slučajevima i za lečenje epilepsije. Određena jedinjenja koja ova biljka stvara u kontaktu sa kožom mogu izazvati iritaciju.

U Srbiji je podvrsta medveđe šape Heracleum sphondylium subsp. verticillatum proglašena za zaštićenu vrstu.

Autor: Jelena Laković